Bericht
Dimitri Maconda: “Er zit veel potentie in dit team”
Hij is pas 24 jaar, maar heeft al veel van de wereld gezien. Dimitri Maconda is geboren en getogen in Rotterdam, maar speelde onder meer in Den Bosch, Leeuwarden, Spanje en Portugal. En deed in 2023 in de Filipijnen mee aan het WK Basketball namens Angola. Hij is nu bezig aan zijn tweede seizoen in Leiden. “Als iedereen zijn rol pakt, vooral verdedigend, dan zit er veel potentie in dit team.”
Tekst: Paul van der Bijl
Foto: Marja van Tilburg
Maconda voetbalde op jonge leeftijd bij een club in zijn geboorteplaats Rotterdam. Lang duurde dat niet. Hij vond zijn echte passie toen hij met zijn beste vriend meeging naar een basketbaltraining. Of hij meewilde doen? Jazeker!
En zo kwam bij Rotterdam-Zuid spoedig zijn talent aan het licht. “Ik begon laag, maar stroomde al snel door naar het hoogste niveau.” Daarna stapte hij over naar Binnenland om op het hoogste niveau te kunnen blijven spelen. “Bij Rotterdam-Zuid leerde ik de fundamentals zoals dribbelen, schieten en passen. Bij Binnenland heb ik veel geleerd van mijn coach Mitchell Lieveld, zoals positie kiezen en communicatie.”
Maconda trainde een hele zomer mee met het Nederlands Team U14 en kreeg aanbiedingen vanuit heel Nederland. Het verhaal van Koen van Gerwen van BAL sprak hem het meeste aan en zo belandde hij in Weert.
“Daar ben ik dankzij Koen en Radenko Varagić echt een level hoger gegaan. Ook omdat ik af en toe meetrainde met het eerste team van BAL.” Zijn progressie bleef niet onopgemerkt. Zo werd hij geselecteerd voor het EK U16 in Sofia in 2017, waar hij met het Nederlands team uiteindelijk in de finale verloor van Griekenland.
Stage bij Utah Jazz
Zijn overstap naar de Orange Lions Academy resulteerde in een onverwachte wending in zijn basketballoopbaan. “In de zomer liep ik samen met Yannick Kraag stage bij de Utah Jazz in de VS. We kwamen een keer terecht in een Spaans restaurant waar ook Ricky Rubio zat, die toen bij de Jazz onder contract stond.”
Maconda en Kraag raakten met de NBA-ster in gesprek en hij nodigde ze uit om bij hem thuis de Super Bowl te komen kijken. “Zaten we daar opeens met de spelers van Utah Jazz naar de wedstrijd te kijken.”
Bij Rubio thuis liepen ook wat Spaanse agenten rond en Maconda zag zijn kans schoon. “Ik had kort daarvoor een filmpje met highlights gemaakt dat ik aan hen liet zien.” Via een van die agenten kwam hij uiteindelijk bij Obila terecht, een team in de vierde divisie in Spanje.
“Ik had het geweldig daar”, blikt Maconda terug. “We hadden een jong team, speelden goed basketbal en ik kreeg veel minuten. Maar ik had pech en brak mijn voet. Dus ik stond lange tijd aan de kant om te herstellen en te revalideren.”
Maconda speelde na het herstel twee wedstrijden en toen ging het weer mis: opnieuw een breuk in zijn voet. “Ik was waarschijnlijk te snel begonnen. Ik zou dat seizoen sowieso niet meer spelen en ging terug naar Rotterdam.”
Moeilijke periode
Er brak een moeilijke periode aan, mentaal had Maconda het zwaar. “Ik was wel klaar met basketbal. Ik had er eigenlijk al afscheid van genomen, hoewel mijn familie steeds vroeg wanneer ik weer ging beginnen.”
Het was in de periode dat Nederland grotendeels op slot ging vanwege corona. Maconda zat thuis op de bank in Rotterdam, maar dankzij zijn broer kwam hij weer in actie. Al was het niet als basketballer. “Hij heeft een bedrijfje in de bouw en vroeg of ik hem wilde helpen. Dat heb ik een paar maanden gedaan, behangen, laminaat leggen, van alles.”
Dat de basketballoopbaan van Maconda nieuw leven werd ingeblazen is te danken aan oud-international Henk Norel. Die was na zijn succesvolle periode in Spanje neergestreken in Den Bosch. “We zaten bij dezelfde agent en opeens kreeg ik een telefoontje: of ik bij Heroes Den Bosch kwam meetrainen, want ze hadden geblesseerden en wilden op de training graag 5 tegen 5 kunnen spelen”
Maconda moest zich twee dagen later al melden. “Dat leek me wel wat, maar ik had al een paar maanden helemaal niks gedaan. Dus ik ben met vrienden als een gek gaan trainen op het veldje achter mijn huis.”
In Den Bosch waren ze blij met zijn komst. “Ik dacht dat ik niet ‘in shape’ was, maar eigenlijk ging het op de eerste training best goed. Het idee was dat ik alleen mee zou trainen, maar omdat dat lekker ging, mocht ik een keer meedoen tegen Almere. Dat ging heel goed, ik speelde bijna 20 minuten en scoorde 14 punten.”
Maconda speelde dat seizoen gemiddeld zo’n 10 minuten per game. Het was het verkorte seizoen als gevolg van corona, waarbij de wedstrijden zonder publiek werden gespeeld. Heroes Den Bosch schopte het tot de finale van de playoffs, waarin het moest aantreden tegen het ZZ Leiden van Geert Hammink. “We kwamen duidelijk te kort, waardoor Leiden landskampioen werd. Jammer, maar ik heb een hele mooie periode in Den Bosch gehad. Ik krijg nog steeds veel liefde van de mensen als ik daar kom.”
Keuze voor Angola
Via coach Vincent van Sliedregt, die hij nog kende uit Rotterdam, belandde hij bij Aris Leeuwarden. “Vincent zag daar een grote rol voor mij. Ik had daar een heel goed seizoen.” Zodanig zelfs, dat hij werd gevraagd om aan te sluiten bij het nationale team van Angola, het land waar zijn ouders vandaan komen. Hij moest de knoop doorhakken: het Nederlands mannenteam of het Angolese nationale team.
Hij koos uiteindelijk voor het Angolese team, speelde een aantal WK-kwalificatiewedstrijden en werd een vaste waarde in de selectie.
Hij kreeg in 2022 een aanbod om bij Iraurgi SB in Spanje te komen spelen, een club in de op één na hoogste divisie. “In het begin ging het daar goed, maar daarna werd het minder, het klikte niet met de coach. In onderling overleg zijn we toen uit elkaar gegaan. De coach van Angola had contacten in Portugal en zo kon ik aan de slag bij Sangalhos in de hoogste divisie in Portugal. Daar had ik een heel fijne tijd. Het is een heerlijk land en ik kon lekker mijn eigen spel spelen.”
Maconda had een prima seizoen met goede statistieken en kreeg diverse aanbiedingen van andere clubs in Portugal. Maar toen meldde Vincent van Sliedregt zich weer vanuit Leeuwarden. “De club had een doorstart gemaakt en had meer te bieden, vertelde hij me”. Maconda keerde terug naar Friesland, draaide een redelijk seizoen met een paar goede wedstrijden, onder andere tegen Leiden.
In de zomer van 2023 maakte hij aardig wat minuten in het nationale team van Angola, dat op het WK in de Filipijnen speelde. Het trad onder meer aan tegen diverse sterke landen met NBA-spelers in de gelederen, zoals Karl-Anthony Towns bij de Dominicaanse Republiek en Jordan Clarkson bij de Filipijnen. Ook speelde Maconda tegen Zuid-Soedan met onder andere oud-ZZ Leiden-speler Nuni Omot. “Dat WK was een geweldige ervaring”, aldus Maconda.
Overstap naar Leiden
Hij kwam in beeld bij ZZ Leiden, dat hem een contract aanbood voor drie jaar. Daar is hij nu aan zijn tweede seizoen bezig. Vorig seizoen was er een met ups en downs. “De sfeer in het team was goed, maar niet iedereen speelde in het belang van het team”, analyseert Maconda voorzichtig.
Dat is dit seizoen anders, zegt hij. “We hebben nu een team dat heel goed op elkaar is ingespeeld. Als iedereen zijn rol pakt, vooral verdedigend, dan zit er veel potentie in dit team. Aanvallend gaat het lekker, verdedigend moet het consistenter. Soms moet er meer rust in ons spel, we moeten een betere balans vinden tussen rennen en rust nemen.”
Zijn sterke punten? “Ik breng veel energie op het veld, neem de leiding en communiceer duidelijk. Aanvallend pak ik mijn kansen, val de basket aan.” En wat kan er beter? “Mijn schot, dat moet consistenter. Als ik open ben moet ik gewoon een schot nemen, ik moet wat meer durven.”
Zijn favoriete speler is Kyrie Irving, die nu bij de Dallas Mavericks speelt. “Ik keek vroeger veel filmpjes van hem en probeerde zijn moves na te doen. Een andere speler die ik bewonder is Sylvain Francisco, die bij Žalgiris Kaunas in Litouwen speelt, dat uitkomt in de Euroleague. Hij heeft net als ik een Angolese achtergrond en via social media hebben we regelmatig contact.”
Geloof op nummer 1
Basketbal speelt een grote rol in zijn leven, maar zijn geloof is voor Maconda het belangrijkst. “Geloof staat bij mij altijd op nummer 1. Ik bid elke dag en lees in de Bijbel, soms samen met mijn verloofde. En als het kan ga ik op zondag naar de kerk, de Colonne de la Verité in Rotterdam. Ik heb het geloof meegekregen van mijn ouders, maar inmiddels heb ik het me eigen gemaakt, het is iets van mezelf. Ik ontleen er veel kracht aan.”
Vroeger maakte hij ook muziek in de kerk, als drummer, maar daar komt het niet meer van. “Mijn huis in Leiden is niet zo geschikt als oefenruimte om te drummen”, zegt hij met een glimlach. “Ik leer nu een beetje gitaar spelen.”
Waar ziet hij zichzelf over vijf jaar? Zelfverzekerd: “Over vijf jaar hoop ik in de Euroleague te spelen. Ik zie mijzelf wel richting Frankrijk vertrekken, de speelstijl daar ligt mij wel.” Om er lachend aan toe te voegen: “Mijn Frans is nog niet zo goed, ik ben wel aan het oefenen met Duolingo.”
Maar eerst wil Maconda successen behalen met ZZ Leiden. “Het is fijn om hier te spelen, de sfeer in de hal helpt ons echt bij thuiswedstrijden. Als de fans achter ons gaan staan en lawaai maken, dan is dat heel stimulerend voor ons. Dus fans, blijf dat vooral doen!”
