Bericht
Marja van Tilburg: Zoveel meer dan de clubfotograaf
Marja van Tilburg is al ruim tien jaar de clubfotograaf van ZZ Leiden. De Wassenaarse is er elke wedstrijd bij, thuis en uit. Wat veel mensen niet weten, is dat ze ook de ‘huismoeder’ is van de buitenlandse aanwinsten. Op deze manier bouwde ze gedurende de jaren een bijzondere band op met meerdere spelers en leden van de staf.
Tekst: Mathieu Hilgersom
Vanaf het allereerste begin is Marja bij de club betrokken. De oprichters Marcel Verburg, Tjeerd Scheffer en Theo Knijnenburg stonden twintig jaar geleden op de stoep bij haar werkgever Sportbedrijf Leiden. “Zij gaven mij de opdracht om de trainingen en wedstrijden van ZZ Leiden in te plannen in de Vijf Meihal. Een flinke uitdaging, de zaal zat al helemaal vol met scholen en verenigingen. Het was een flinke puzzel om dit allemaal voor elkaar te krijgen. Het is uiteindelijk gelukt, al moesten we voor sommige trainingen uitwijken naar andere zalen in de stad. Als bedankje kreeg ik kaartjes van de club.”
Eerste wedstrijd
Ze ging samen met haar dochter Eline naar een wedstrijd en was direct verkocht. “Eline is op basketball gegaan waardoor we ook bij BS Leiden terechtkwamen. Ik ben daar nog steeds vertrouwenscontactpersoon. Al snel ging ik bij ZZ helpen met het plaatsen van de vloer. Het was echter veel meer dan dat. Ik zette ook de stoelen klaar en veegde de vloer aan vlak voordat de spelers erop gingen. Ik legde tijdens die werkzaamheden mijn jas op een vaste plek op de eerste rij. Vanaf daar kon ik goed foto’s maken tijdens de wedstrijd, een hobby van me.”
Toen de vaste clubfotograaf stopte, kwam de vraag of zij het wilde overnemen. “Ik dacht eerst: ‘kan ik dat wel’? Maar ik vond het zo leuk om te doen dat ik ‘ja’ heb gezegd. Langzaam maar zeker heb ik geïnvesteerd in betere apparatuur, zodat ik ook de actie beter kan vastleggen.”
Busreizen
Met die nieuwe rol kwam ook een praktische afspraak. “Ik zei tegen Marcel: ‘ik ga niet met mijn eigen auto naar uitwedstrijden’. Dat is te zwaar – uren rijden, fotograferen, terug en dan nog foto’s bewerken. Dus mocht ik mee met de spelersbus. Dat was in het begin best bijzonder, want normaal stapt er niemand van buiten het team of de staf in. Sindsdien ben ik er bij elke uitwedstrijd bij, met mijn camera én vaak wat lekkers voor onderweg.”
De busreizen zijn een belevenis. “Het is altijd gezellig. Natuurlijk merk je verschil tussen winst en verlies. Als we verloren hebben, zie je dat sommige spelers zich terugtrekken met hun koptelefoon op. Ze willen dan even hun eigen wereld in. Maar vaak worden er ook spelletjes gespeeld, vooral door de Nederlanders. De laatste tijd doen de Amerikanen daar ook aan mee, heel leuk.”
Ze ziet hoe de sfeer verschilt per reis. “Naar België of Groningen is het een lange zit. Dan heeft iedereen wel een moment dat hij zich even terugtrekt of een tukje doet. Maar er is altijd wel iemand die zorgt voor wat luchtigheid.” Marja verzorgt, in overleg met aanvoerder Roeland Schaftenaar en teammanager Hans van der Leek, voor het eten onderweg. “Ik haal de vooraf afgesproken maaltijden op bij een slager in Wassenaar. Ze zijn gezond én lekker. Het is vaak pasta met kip en een groente zoals spinazie. Ook Spaghetti Bolognese doet het altijd goed. En we hebben natuurlijk ook de bekende broodjes van Verboon.”
Huizen
Daarnaast is Marja het aanspreekpunt voor veel spelers voor de door de club gehuurde huizen. Dat begon ooit bij Darius Thompson met wie ze nog steeds regelmatig contact heeft. “Hij zat tijdelijk in Het Haagse Schouw nadat zijn huisgenoot zijn gezin had laten overkomen. De club vroeg mij of ik een oogje in het zeil wilde houden.”
Marja sprong bij waar ze kon. “Ik kookte af en toe voor hem, deed de was en nodigde hem uit bij ons gezin. Later hielp ik ook mee met het schoonmaken en inrichten van het nieuwe appartement dat hij kreeg via de club. Hij was daar ontzettend blij mee.”
Vanaf dat moment groeide haar rol steeds verder. “Toen Rob Knijnenburg stopte met het regelen van appartementen, heb ik dat overgenomen. Samen met Marcel Verburg zoek ik geschikte woonplekken. Inmiddels hebben we vaste adressen in Leiden en Wassenaar. In de zomer staan die leeg, maar dan verhuren we ze soms aan het Nederlands team. Zo blijven ze in gebruik.”
Ze vertelt hoe het werk rondom de appartementen in de praktijk gaat. “Als de spelers vertrekken, haal ik de koelkast leeg en zorg ik dat alles netjes is. Daarna komt een schoonmaakbedrijf en maken we het huis klaar voor de volgende bewoners. Ik zorg dat er bij aankomst altijd de eerste levensbehoeften aanwezig zijn: wasmiddel, douchegel, toiletpapier en natuurlijk een pak stroopwafels. Soms neem ik de spelers ook mee naar de supermarkt in de buurt. Het klinkt simpel, maar voor iemand die net in een vreemd land aankomt, maakt dat een wereld van verschil.”
Ook wanneer de spelers gesetteld zijn, blijft Marja het aanspreekpunt. “Het stopt niet zodra ze hun appartement hebben ingericht. Ik krijg nog vaak berichtjes: iemand is zijn sleutel vergeten, de wasmachine geeft een foutmelding of er moet iets geregeld worden met de verhuurder. Dan spring ik bij. Het is voor de jongens fijn dat ze weten dat er altijd iemand is die ze kunnen bellen.”
Plezier
En daarmee is de opsomming van de werkzaamheden van Marja nog niet compleet. Zo begeleidt ze de Mini’s van de Week bij de thuiswedstrijden. Ook zat ze vijf jaar in het bestuur van de Devils, de voorloper van De Blauwe Brigade.
Ondanks dat het werk voor de club veel tijd kost, doet ze het met enorm veel plezier. Voor Marja draait het om de waarde die haar inzet oplevert. “Met de vaste kern vrijwilligers vormen we een hechte groep. Dat is heel leuk. Ook bouw ik relaties op met het team. Je bent er onderdeel van, ook al sta je niet op het veld. Het is bijzonder om te merken dat spelers je vertrouwen en dat supporters mijn foto’s gebruiken om herinneringen vast te leggen.
Een voorbeeld dat haar bijblijft, is de Mini van de Week die met Nate Roberts het veld opliep. “Hij had een foto van mij meegenomen om een handtekening te vragen. Dat vond ik zo mooi. Het geeft aan dat wat ik doe betekenis heeft, niet alleen voor het team maar ook voor iedereen eromheen.”
