Bericht
Tyreek Scott-Grayson: ‘De keuze voor Leiden was een no-brainer’
Tyreek Scott-Grayson beleeft een ijzersterke start bij ZZ Leiden. De 27-jarige linkshandige shooting guard is met zijn spel en indrukwekkende stats een van de absolute smaakmakers van het swingende team. Direct bij zijn eerste competitiewedstrijd tegen BAL maakte hij 31 punten. Sindsdien houden de tegenstanders hem extra goed in de gaten. Volgens de Amerikaan hoeft dat geen nadeel te zijn.
Tekst: Mathieu Hilgersom
Foto: Mike van Bemmelen
Voor Scott-Grayson draait het leven in de kern om eenvoud: tevreden zijn met weinig en vooral basketballen. “Ik ben maar een simpele jongen. Mijn leven bestaat al vanaf heel jonge leeftijd vooral uit basketball.” Al op vijfjarige leeftijd begon hij met spelen. “Dat stelde in eerste instantie niet veel voor hoor. Het was vooral leuk, op recreatief niveau. Mijn ouders wilden eigenlijk dat ik American Football ging spelen, maar volgens mijn moeder was ik daar veel te bang voor. Omdat zij zelf ook hebben gebasketbald, kreeg ik al snel een bal in handen en die heb ik nooit meer losgelaten.”
Outdoor courts van New York
Hij groeide op in New Jersey en speelde vaak op de beroemde outdoor courts van New York. “Elk weekend ging ik daarheen om te basketballen. Dat voelde als mijn thuis.” Na een start op junior college kreeg hij een kans bij de University of Alabama Birmingham (UAB). Daar speelde hij drie seizoenen. Later volgden periodes bij Northeastern en Old Dominion, waar hij zijn laatste collegejaar afsloot met gemiddeld 13,4 punten en 41 driepunters.
Als kind droomde hij altijd van de NBA. “Ik ben een fan van de Boston Celtics en met name van voormalig speler Rajon Rondo. Zijn spelinzicht en passing waren uniek. Maar laat ik duidelijk zijn: LeBron James is de GOAT. Ik hoopte altijd dat ik gedraft zou worden door de Celtics, maar tijdens mijn collegejaren besefte ik vooral dat ik de beste versie van mezelf moest worden, ongeacht waar mij dat zou brengen.”
Zwaar jaar in Roemenië
Via zijn agent belandde hij uiteindelijk bij Timisoara, op het hoogste niveau in Roemenië. Hij beleefde een zwaar jaar. “Het was een enorme aanpassing. Europees basketbal is fysieker dan in Amerika. Bovendien had onze coach, die behoorlijk streng was, mij binnengehaald als point guard. Maar ik ben altijd een shooting guard geweest. Toen hij dat doorhad, haalde hij een andere spelverdeler. Op mijn positie stond een ervaren veteraan. Daardoor moest ik genoegen nemen met minder speeltijd en vooral leren van de oudere jongens. Het was een lastige periode, maar het heeft mij sterker gemaakt.”
Bij het Britse Cheshire Phoenix bloeide hij vorig seizoen weer op. “In Engeland was het spel meer Amerikaans, sneller en minder tactisch. Ik kon mijn talent laten zien, kreeg veel speeltijd en vond mijn vertrouwen terug.”
Toen afgelopen zomer Doug Spradley belde om naar Leiden te komen, twijfelde hij geen moment. “Hij vertelde wat hij van mij verwachtte, hoe de club in elkaar zit en welke geweldige fans hier achter het team staan. Wat me vooral raakte, was de duidelijke ambitie: met persoonlijke ontwikkeling bouwen aan collectief succes. De coach wil prijzen winnen met dit team en dat wil ik ook. Ik heb op het hoogste niveau nog niets gewonnen, dus voor mij was dit een no-brainer.”
Gemis van familie
Het viel hem echter zwaar om na de zomervakantie weer zijn familie en vriendin Alexis achter te laten. “Ik ben al sinds mijn zeventiende van huis. Eerst ging ik naar een middelbare school met een speciaal sportprogramma om mij voor te bereiden op college, daarna volgden mijn studiejaren en nu speel ik in Europa. Ik breng daardoor nooit veel tijd door met mijn familie. Hoe ouder ik word, hoe meer ik die momenten waardeer en hoe moeilijker het wordt om telkens afscheid te nemen.”
Hij erkent dat het gemis soms tot twijfel leidt. “Er zijn momenten geweest dat ik dacht: misschien moet ik stoppen, gewoon om meer tijd met mijn familie te hebben. Maar zij moedigen me juist aan om door te gaan.”
Zijn vriendin Alexis kwam hem dit seizoen al opzoeken in Leiden en zag hem spelen. “Ze vond het geweldig, vooral al die kinderen op de tribune die na afloop om handtekeningen en foto’s kwamen vragen.” Ook zijn jongere zus Honesty, die op het hoogste niveau in Frankrijk speelt, is een belangrijke steun voor hem. “Zij is beter dan ik. We praten veel met elkaar via Facetime. Ik hoop haar binnenkort te bezoeken tijdens een break. Rondom de kerstdagen komt zij naar Leiden.”
Moeilijke eerste weken
Het gemis van zijn familie werd nog groter door de moeilijke eerste weken in Leiden. Hij verloor zijn paspoort op het vliegveld en moest daardoor direct weer terug naar de Verenigde Staten. Omdat hij twee weken later bij het team kwam, had hij ook een fysieke achterstand. “Het was moeilijk om de aansluiting te vinden. Ik was niet gewend om twee keer per dag te trainen. Ik miste mijn familie en twijfelde of ik deze manier van trainen wel aankon. Pas na een paar weken vond ik mijn ritme.”
Gelukkig vond hij steun dichtbij. Met roomie Javian McCollum werd hij al snel dikke vrienden. “Javian is net als ik een relaxte, rustige jongen. We hebben dezelfde humor en houden allebei van basketball en gamen. We trekken veel met elkaar op. We lopen vaak een rondje door de stad. Ook delen we een passie voor vissen. Samen met coach Jan gaan we dat hier zeker een keer doen.”
31 punten
Ondanks de aanpassingsproblemen vond hij al snel zijn weg in het team. In de eerste competitiewedstrijd tegen BAL maakte hij direct 31 punten. “Ik kwam in mijn ritme, kreeg goede passes van mijn teamgenoten en de ballen vielen. Als je een paar keer scoort, wordt het gemakkelijker om door te gaan.”
Dat succes maakte hem meteen een speler om rekening mee te houden. “Natuurlijk letten tegenstanders nu meer op mij. Maar dat maakt ons juist gevaarlijk, want iedereen in dit team kan scoren. Als ze mij afstoppen, dan staan bijvoorbeeld Sam, Stan of Javian op. De coach hamert erop dat we de bal snel laten rondgaan. Niemand is egoïstisch. Dat maakt ons sterk.”
Zijn linkshandigheid maakt hem bovendien lastig te verdedigen. “Veel spelers zijn gewend aan rechtshandige guards. Als je dan ineens een linkshandige tegenover je hebt, voelt dat anders. Ik gebruik dat voordeel graag, zeker in drives naar de basket.” Daarnaast beschikt Scott-Grayson over opvallend lange armen. “Ik kan gemakkelijker over verdedigers heen schieten en in de verdediging ballen afpakken of passes verstoren. Het geeft me een voordeel aan beide kanten van het veld.”
Coach en verbeterpunten
Coach Spradley ziet in Scott-Grayson een veelzijdige speler. “Hij wil dat ik een drie-level scorer ben: van afstand, in de drive en rond de basket. Daarnaast moet ik verdedigen, rebounden en het spel lezen. Eigenlijk een beetje van alles.”
Zelf ziet hij nog ruimte voor verbetering. “Verdedigend wil ik consistenter worden en soms heb ik momenten dat ik even mijn focus en scherpte verlies. Niemand is perfect, maar het is wel iets waar ik aan wil werken.”
Magische avond tegen Oostende
De 98-90 zege op Oostende afgelopen zaterdag was een hoogtepunt. “Het was een magische avond. Je voelde de energie van de fans, hoe ze achter ons gingen staan. Het gaf ons precies dat extra duwtje om door te zetten en de wedstrijd te kantelen.” Ook de sterke wedstrijd tegen Donar blijft hem bij. “Ik maakte het honderdste punt en moest daarom op taart trakteren.”
Wat betekenen deze zeges voor de rest van het seizoen? “Dat we tot veel in staat zijn. Maar we moeten keihard blijven werken om beter te worden. Het is nu pas november, we hebben nog niks. Wanneer we straks in januari een dip krijgen, is dit allemaal niets meer waard.”
Toekomst
Verder dan dit seizoen wil Scott-Grayson nog niet kijken. “Ik ben waar mijn voeten zijn. Ik denk niet te veel vooruit, maar probeer elke dag de beste versie van mezelf te zijn. Alles wat daarna komt, zie ik dan wel weer. Nu draait het om winnen met ZZ Leiden en beter worden als speler.”
Die houding sluit naadloos aan bij wat hij eerder vertelde over het missen van zijn familie. “Ondanks dat ik hier nu meer gewend ben, is het nog steeds moeilijk om zo lang van huis te zijn. Maar juist daarom leef ik in het moment. In de tijd dat ik hier ben, wil ik er alles uithalen.”
Eredivisie Interview Tyreek_ScottGrayson Tyreek_Scott-Grayson
