Bericht
Ger en Patty de Wekker: “Het is geweldig om wat te doen voor de mooiste club van Nederland”
Ze zijn zo’n beetje met ZZ Leiden vergroeid. Ger en Patty de Wekker besteden al jaren een groot deel van hun tijd aan de club. Ger is bezig aan zijn dertiende seizoen als verzorger van het team. Patty wast na iedere wedstrijd de shirts, broeken en handdoeken van de spelers. En doet nog veel meer. Nog even, want na dit seizoen stoppen ze ermee. “Het is geweldig om te doen, maar we willen wat meer tijd voor onszelf.”
Tekst: Paul van der Bijl
Ger (56) en Patty (53) zijn door hun zoon Wesley bij ZZ Leiden beland. “Hij ging al een tijdje met vrienden naar wedstrijden in de Vijf Meihal en stelde voor dat we een keer meegingen”, vertelt Patty. “Het was in 2011, aan het einde van het seizoen waarin Leiden voor het eerst kampioen werd. Dat was die finaleserie tegen Donar, die uiteindelijk na drie keer overtime werd beslist. Vanaf dat moment waren we verkocht.”
Van supporter naar vrijwilliger
Van vaste supporter werden ze vrijwilliger bij de club. Ger: “Ik ben op een gegeven moment gaan helpen met het leggen van de vloer. Als vrijwilliger maak je meer deel uit van de club. Je leert mensen kennen en mensen kennen jou. Gerry van der Vliet, de toenmalige teammanager, vroeg op een gegeven moment of Patty de spelerstenues wilde wassen na elke wedstrijd. En daarna vroegen ze of ik verzorger wilde worden van het team.”
Patty: “Ik dacht destijds: ik doe een jaartje of zo de was. Maar ja, je gaat steeds meer doen voor de club. Vloer vegen voor de wedstrijd, boodschappen doen bij de Sligro, broodjes klaarmaken voor de spelers. Dat soort dingen.”
De shirts en broeken van vele ZZ Leiden-spelers hebben rondjes gedraaid in de wasmachine van huize De Wekker. Bij nacht en ontij. “De was stop ik meteen na elke wedstrijd in de wasmachine”, vertelt Patty. “Ook als er een verre uitwedstrijd is geweest. Anders gaat het stinken en schimmelen. Dus soms gaat hier zaterdagnacht om twee uur de wasmachine aan. En daarna hangen we het te drogen. Vroeger in de woonkamer, tegenwoordig in de oude slaapkamer van Wesley, want die is nu het huis uit. Niet alles kan in de droger, want dan krimpt het.”
Patty zal voor veel Leidse fans een bekend gezicht zijn, want ze staat bij thuiswedstrijden altijd bij de ingang om tickets te scannen. “Dat begon in de Vijf Meihal toen ze vroegen of ik een keer wilde helpen. En nu doe ik het nog steeds. Het is heel leuk om te doen, je leert daardoor veel mensen kennen. Sommigen willen per se bij mij hun ticket laten scannen.”
Bij elke training en wedstrijd van de partij
Ger is als verzorger bij elke middagtraining en elke wedstrijd van de partij. “Bij trainingen zorg ik ervoor dat er drinken voor die jongens is, dat de vloer schoon is, leg een verbandje aan als dat nodig is, zorg dat er een ijszak is als ze last hebben van hun knie, leg contact met de fysiotherapeut als ze ergens last van hebben. Kortom, ik doe eigenlijk alles rond het team wat de coach nodig vindt.”
Op wedstrijddagen is het helemaal aanpoten. “Bij uitwedstrijden haal ik eerst broodjes op bij Verboon. Bij thuiswedstrijden op zaterdag is er vaak ‘s ochtends nog een training waar ik bij ben om te helpen. Daarna zorg ik er samen met Patty voor dat alles voorafgaand aan de wedstrijd netjes klaarligt voor de jongens. Dat betekent kleding op hangertjes, handdoek, banaantjes, en bidons klaarzetten. En tijdens wedstrijden zorg ik dat de jongens zich volledig op de wedstrijd kunnen concentreren. Ik zorg voor water, handdoeken, bananen, repen. Vaak is het: ‘Ger, heb je dit? Ger, heb je dat?’”
Het is heel leuk en dankbaar werk, zegt Ger. “Ik heb en had een heel fijn contact met spelers, zowel met de Nederlandse jongens als met de buitenlandse spelers. Leiden heeft altijd heel aardige jongens. Bij andere ploegen zie je wel eens spelers rondlopen die zich beter voelen dan anderen, bij Leiden zit dat helemaal niet in de cultuur. Ze zijn altijd dankbaar als je ze helpt en dat zeggen ze ook tegen je.”
De Amerikanen zeggen overigens G (‘dzjie’) tegen Ger. “Ja, Ger met een Hollandse G is een beetje lastig voor ze”, zegt hij lachend. “Worthy is er ooit mee begonnen.”
Warme band
Hij koestert de warme band die hij met spelers opbouwt. Ze waarderen zijn enorme inzet. “Toen Luuk van Bree naar Den Bosch vertrok heeft hij me uitgenodigd voor een drankje in Einstein op de Nieuwe Rijn. En hij gaf mij een gesigneerd shirt van he Nederlands team. Ook van Darius Thompson kreeg ik er een, toen hij al bij ZZ vertrokken was en in het buitenland speelde. Met oud-spelers heb ik nog altijd een goede band. Als ze in de hal zijn, komen ze altijd even een praatje maken, zoals Worthy, Marijn, Thomas Koenis, Jeroen van der List en Maarten Bouwknecht.”
Het is ongelooflijk maar waar: Ger heeft in al die jaren maar twee keer een wedstrijd gemist. Ook naar alle uitwedstrijden voor de FIBA Europe Cup ging hij mee. Ger: “Ik ben van het type: als je iets doet, dan doe je het goed. Dus ik zeg niet snel af. Eén keer was ik door mijn rug gegaan, de andere keer had ik griep. Mijn zoon Wesley is toen een keer ingevallen. Verder was ik er altijd bij. Ik heb zelfs het feest ter gelegenheid van het 50-jarig huwelijk van mijn ouders laten lopen, want ZZ Leiden speelde die avond tegen Den Bosch. Ze snapten het gelukkig wel.”
Met de jongens op pad
Ger heeft het geluk dat hij de rol van verzorger goed kan combineren met zijn werk bij de gemeente Leiden. “Ik begin heel vroeg, zodat ik op tijd bij de middagtraining kan zijn. Toen Leiden Europees speelde heb ik daar heel wat vakantiedagen voor moeten opnemen, want meestal gingen we op dinsdag weg en waren we donderdag weer terug.”
Maar het was het waard, zegt Ger, het is geweldig om met de jongens op pad te zijn. “Wat me van die Europese trips nog het meest bijstaat, is een reis naar Perm, diep in Rusland. In Moskou stapten we over op de vlucht naar Perm en zaten we in een heel oud toestel. Het rook naar kerosine, alles zag er oud en versleten uit. Ik zat naast Kenny Simms, een beer van een kerel, maar die stond doodsangsten uit. ‘Blijven we wel in de lucht?’, vroeg hij de hele tijd aan mij. Ik moest hem de hele tijd geruststellen.”
Ger en Patty hebben vele mooie momenten meegemaakt bij ZZ Leiden. Patty: “Het seizoen 2022-2023 waarin we drie prijzen pakten, de beker, het landskampioenschap en de BNXT-titel, was natuurlijk onvergetelijk. Vooral de beslissende vijfde game tegen Donar in de Vijf Meihal was geweldig, met Luuk van Bree die in de laatste 2 minuten en 40 seconden alles raak schoot en Tommy Rutherford die in de laatste seconde twee beslissende vrije worpen erin gooide.”
Op een lager pitje
Ondanks alle mooie ervaringen en herinneringen, zetten ze er nu toch een punt achter. De dagen en de weken zitten boordevol als je naast je werk (Patty werkt in de thuiszorg) zo veel uren maakt voor ZZ Leiden.
Patty: “We doen dit nu bijna 13 jaar, het is fijn om straks wat meer tijd voor onszelf te hebben. We blijven zeker nog dingen doen voor de club, ZZ Leiden zit in ons hart. Maar wel op een wat lager pitje.”
Ger en Patty hopen dat er mensen opstaan die het van hen willen overnemen. Ger: “Iedereen kan doen wat wij doen. Je moet een beetje met mensen kunnen omgaan en er tijd in willen steken. En liefde voor het spelletje hebben uiteraard.” Patty vult aan: “De hal zit tegenwoordig vol bij thuiswedstrijden, daar zitten toch wel mensen tussen die wat willen doen voor de mooiste club van Nederland?”
