Bericht
Assistent-coach Sebastian Lučić: ‘De cultuur bij Leiden is gericht op ontwikkeling’
Sebastian Lučić werd begin dit seizoen toegevoegd aan de technische staf van ZZ Leiden. Na een spelerscarrière die geplaagd werd door blessures, richt hij zich nu op een loopbaan als coach. Leiden ervaart hij als een fijne leerschool. “Hier heerst een cultuur waarin je kunt werken aan je ontwikkeling, als speler en als coach.”
Tekst: Paul van der Bijl
Foto: Marja van Tilburg
De agenda van Sebastian Lučić is behoorlijk gevuld. Hij is niet alleen assistent-coach bij ZZ Leiden, maar hij heeft ook nog twee teams van Lokomotief uit Rijswijk onder zijn hoede, de U19 en het tweede team. Daarnaast is hij ook nog eens tweeëneenhalve dag in de week docent wiskunde aan de Universiteit van Amsterdam. “Ja, het is best wel druk”, lacht hij. “Maar ik heb veel energie.”
En het scheelt dat hij zijn werk erg leuk vindt, zowel het coachen als het lesgeven. Maar zijn hart gaat toch het meeste uit naar basketball. “Ik hoop uiteindelijk fulltime coach te worden en daar mijn brood mee te kunnen verdienen.”
Lučić ondersteunt samen met Jan Stalman en Michael Meskers hoofdcoach Doug Spradley. Ervaring als assistent-coach in de BNXT League had hij al. Vorig seizoen was hij de rechterhand van hoofdcoach Tim Arns bij Feyenoord Basketball.
Welkome versterking
In de zomermaanden kreeg hij vanuit Leiden de vraag of hij samen met Jan Stalman het Promoteam van Leiden wilde coachen. Lučić gaf te kennen dat zijn ambities verder reikten. Hij wilde graag een rol in het team van Doug Spradley bij ZZ Leiden. En dat kwam goed uit, want Leiden zocht ook daar versterking. “Ik had het naar mijn zin bij Rotterdam, maar Leiden is natuurlijk toch een stapje hoger.”
Jan Stalman en Michael Meskers hebben een baan naast hun werk als assistent-coach, er moet veel gebeuren, dus een extra assistent was welkom. Lučić: “Michael en ik zijn met name verantwoordelijk voor het analyseren van de tegenstander. Dat betekent wedstrijdvideo’s bekijken, de plays van het team in kaart brengen. Wat doen ze graag, waar zijn ze goed in? En we analyseren de spelers. Is een speler links- of rechtshandig? Wat zijn z’n kwaliteiten? Wanneer schiet hij? Dat soort dingen. Uiteindelijk levert dat twee video’s en een scoutingrapport op, die we in de voorbereiding op een wedstrijd gebruiken. En uiteraard ondersteunen we Doug tijdens de games.”
Daarnaast assisteert hij Spradley vaak bij de ochtendtraining, waarbij de hoofdcoach hem geregeld de vrije hand geeft. “Het is mooi dat hij mij die verantwoordelijkheid geeft. Hij blijft natuurlijk eindverantwoordelijk, dus als er iets niet naar zijn zin is, grijpt hij in. Maar daar leer ik van. Hij heeft zoveel ervaring als speler en coach en hij ziet daardoor dingen die ik niet zie.”
De 33-jarige Hagenaar (op 18 november wordt hij 34) bewondert Spradley vooral om zijn heldere communicatie naar spelers. “Hij weet wat hij wil en brengt dat heel duidelijk over naar zijn spelers. Iedereen krijgt duidelijk mee wat de taken zijn. En als je die niet goed uitvoert, dan krijg je dat te horen. En hij houdt tijdens trainingen en wedstrijden heel goed het overzicht. En dat is niet makkelijk, want er gebeurt veel tegelijkertijd. Dan merk je hoeveel ervaring hij heeft.”
Terug in Leiden
Het is niet de eerste keer dat Lučić neerstrijkt in Leiden. Hij begon met basketballen bij The Jumpers in Den Haag, maar op zijn 15de verkaste hij naar BS Leiden. “Mijn vader werd daar coach van de U20 en mijn broer speelde ook in Leiden, dus toen ging ik maar mee.“
Aan basketbaltalent en ambitie om profbasketballer te worden ontbrak het hem zeker niet. Zijn droom was – zoals bij veel jonge spelers – de NBA. En het nationale team van Servië, het basketbalgekke land waar zijn ouders vandaan komen.
Hij ging een jaar naar een zogenoemde prepschool in de Verenigde Staten in de hoop zich daarna met een scholarship bij een Amerikaans college verder te kunnen ontplooien als basketballer. Dat scholarship kwam er echter niet, mede door een heupblessure. Lučić probeerde vervolgens in Nederland zijn basketbalcarrière van de grond te krijgen bij Rotterdam, Apollo en WBB Giants uit Bergen op Zoom, maar veel verder dan wat korte invalbeurten in de Dutch Basketball League kwam hij niet.
Glimlachend: “Ik kan me nog wel een wedstrijd tegen Leiden met Arvin Slagter herinneren, waarin ik scoorde. Maar ik kwam nooit echt uit de verf.” Blessureleed was daar een belangrijke oorzaak van. Mede om die reden besloot hij promotiedivisie te gaan spelen, maar steeds speelden zijn heupen en zijn rug hem op, ondanks diverse operaties. In 2022 scheurde hij ook nog eens de kruisband in zijn rechterknie. Hoewel hij na die ernstige blessure volledig revalideerde, hakte hij de knoop door: hij ging zich richten op een loopbaan als coach.
Ervaring opdoen
Lučić wil eerst vooral veel ervaring opdoen. Zo was hij mee als assistent-coach met de Nederlandse mannen U16 naar het EK in Noord-Macedonië afgelopen zomer. En blijft hij naast zijn rol bij ZZ Leiden ook actief als hoofdcoach van de U19 en het tweede team van Lokomotief. “Dan kan ik alles wat ik hier als assistent-coach leer meteen in de praktijk brengen als hoofdcoach. Ik heb bepaalde ideeën en als hoofdcoach kun je die makkelijker realiseren dan als assistent.”
Ambitie heeft hij zeker, maar tegelijkertijd is zijn credo: “Je moet niet te snel willen, het is beter om je geleidelijk te ontwikkelen.” Daarom voelt hij zich thuis bij Leiden. “Hier heerst een cultuur waarin je kunt werken aan je ontwikkeling, als speler en als coach. En als je een volgende stap kunt maken, dan word je dat van harte gegund.”
