Bericht
Nate Roberts: ‘Ik wil een motor zijn, geen rem’
Nate Roberts beleeft waanzinnige maanden. De 25-jarige center begon het jaar in India, speelde daarna in Australië en ontmoette zijn vriendin Tia. Vlak voordat hij naar Leiden wilde vertrekken, bleek ze zwanger te zijn. Het zette zijn leven op een mooie manier op zijn kop.
Tekst: Mathieu Hilgersom
De Amerikaan mag met zijn 2,12 meter dan wel boomlang zijn, hij heeft een klein hartje. Wanneer hij aanschuift voor het interview gaat het gesprek binnen de kortste keren over Tia en verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht. “Toen ik haar dit jaar ontmoette in Australië, wist ik al snel dat zij de ware is. We hadden echter allebei geen idee waar het heen zou gaan wanneer we voor elkaar zouden kiezen. Als basketballer blijf je tenslotte nooit lang op één plek”, vertelt Roberts. “Maar we hadden zo’n goede klik, dat we besloten er gewoon voor te gaan.”
Twee dagen voordat hij naar Nederland vertrok, bleek Tia zwanger te zijn. “Dat was heel intens. Ik stond op het punt om naar een ander land te verhuizen en we vroegen ons allebei af: ‘hoe gaan we dit fixen? Maar al snel zei ik tegen haar: ‘ik wil dit doen, voor ons. Ik geloof in onze relatie en ik weet zeker dat wij hier een weg in vinden’.”
Dat het stel niet zonder elkaar kan, is duidelijk. Tia pakte onlangs haar koffers en reisde haar vriend achterna. Pas in december reist ze terug naar Australië.
Tekening
De boomlange center wist al vroeg wat hij wilde in het leven. “In de kleuterklas tekende ik mezelf als basketbalspeler. Die tekening heb ik nog steeds. Het herinnert me eraan dat ik de kinderlijke vreugde in het spel nooit mag verliezen. Toen ik zes was, kwam ik voor het eerst in een team. Ik viel toen al op door mijn postuur, maar ik had zelf niet door dat ik talent had. Pas toen ik aan het einde van het seizoen werd uitgeroepen tot MVP, besefte ik dat mijn droom haalbaar was. En daar wilde ik alles voor doen.”
Zijn combinatie van talent en wilskracht viel al snel op bij de scouts. Hij kreeg de kans om door het hele land te reizen voor zijn sport. Dit leidde hem uiteindelijk via de high school van de Brewster Academy tot het collegeteam van de University of Washington.
Roberts was zelfs dicht bij de NBA. Althans, hij kwam in aanmerking om gedraft te worden. Hij werd echter niet gekozen. Toch voelde dat niet als een teleurstelling. Via de G-League (het tweede niveau in de Verenigde Staten) belandde hij via India en Australië in Nederland. “Het was al bijzonder om op die lijst te staan. Dit was het bewijs dat al het harde werken iets had opgeleverd. Ik leef mijn droom nu op een andere manier. Er is zoveel moois buiten Amerika. Je kunt op hoog niveau spelen, een goed leven leiden en nieuwe culturen ontdekken. Waarom zou je jezelf beperken tot één droom als er zoveel meer mogelijk is?”
Een klik met Spradley
De keuze voor ZZ Leiden, afgelopen zomer, was geen moeilijke. Tijdens zijn eerste telefoongesprekken met coach Doug Spradley voelde de getatoeëerde center direct een klik. “Hij zag mijn potentie en vertelde hoe ik in het team zou passen. We zijn allebei winnaars en begrijpen wat ervoor nodig is om succesvol te zijn. Hij gelooft in teamgericht winnen én in persoonlijke ontwikkeling. Dat is precies hoe ik mijn sport beleef.”
Dat Roberts zichzelf een winnaar noemt, is geen loze kreet. Naar eigen zeggen heeft hij veel vaker gewonnen dan verloren. Dit jaar vierde hij nog het kampioenschap met de Gujarat Stallions in India. “Mijn moeder zei altijd: ‘als je iets doet, geef dan alles wat je in je hebt’. Dat heb ik altijd meegenomen. Of het nu ging om school, sport of iets anders, ik wilde altijd de beste zijn. Die mentaliteit heeft me geholpen om succesvol te zijn. Van MVP op jonge leeftijd tot kampioenschappen op school, college en als prof. Winnen is een mindset. Als je dat gevoel hebt geproefd, wil je alleen maar meer.”
“Daarom doe ik er ook alles voor om het maximale uit mijn carrière te halen”, vervolgt hij vastberaden. “Ik weet niet wat mijn eindstation is. Of dat nu de EuroLeague, Spanje, Duitsland of zelfs weer de G-League is. Ik sta overal voor open. Ik weet wel dat ik elke dag beter wil worden. Zolang ik groei, ben ik op de juiste weg.”
Belangrijke schakel
Coach Spradley ziet in Roberts een belangrijke schakel onder het bord, maar is ook duidelijk over zijn verbeterpunten. “Hij wil dat ik fysiek dominant ben in de verdediging, dat ik de rebound pak en mijn energie gebruik om het team te helpen. Hij daagt me uit om slimmer te spelen, sneller te reageren en beter te communiceren op het veld. Dat is precies wat ik zoek in een coach: iemand die er alles aan doet om ervoor te zorgen dat ik beter wordt.”
De Amerikaan heeft als center uitzonderlijke kwaliteiten voor de BNXT League. “De coach ziet graag dat we snel en attractief spelen. Maar veel centers halen juist het tempo uit het spel. Ik moet het tegenovergestelde laten zien. Ik ben atletisch en breng beweging. Ik wil een motor zijn, geen rem. Ik ga niet alleen onder het bord staan en wachten op de bal. Ik wil actief zijn, de bal pushen en mijn team helpen om snel te scoren. Als we met energie spelen, zijn we moeilijk te stoppen.”
Ook de Leidse fans spelen een rol in het succes. Roberts voelt de steun op het veld. “We hebben de eerste thuiswedstrijden ruim gewonnen, maar de supporters zwakten niet af, omdat het niet spannend was. Ze lieten zich van de eerste tot de laatste buzzer horen. We kunnen die support straks goed gebruiken wanneer we om de prijzen spelen.”
Nog lang niet het plafond
“We zijn goed begonnen, maar dit is nog lang niet ons plafond”, vervolgt Roberts vol branie. “We hebben veel jonge spelers die hongerig zijn naar succes. Iedereen accepteert zijn rol in het team en is bereid om hard te werken. Als we doorgroeien en elkaar blijven vertrouwen, kunnen er hele mooie dingen gaan gebeuren.”
Maar uiteindelijk is alles natuurlijk relatief, weet Roberts wanneer hij aan het einde van het interview zijn toekomstdromen deelt. “Je kunt spelen in grote competities, prijzen winnen, misschien zelfs de NBA halen. Maar als je geen goede vader bent, wat stelt het dan allemaal voor? Ik wil er straks daarom vooral zijn voor Tia en mijn kind. Dat is het allerbelangrijkste.”
