AMSTERDAM - Het moet Arik Shivek en zijn mannen bijkans dun door de broek zijn gelopen in de enerverende en hectische slotfase van de wedstrijd. Wat niemand tevoren voor mogelijk had gehouden en wat ook kort na het begin van het vierde kwart onmogelijk scheen, leek even te gaan gebeuren. Het scheelde een haar of Zorg en Zekerheid was er met de punten vandoor gegaan bij koploper MyGuide. En het zou niet eens onverdiend zijn geweest ook.

Met een wat hautaine houding leek de nummer één van de eredivisie deze wedstrijd te willen afwerken. En gaande de partij leek daar ook wel aanleiding voor te zijn. ZZ Leiden speelde goed, maar bleef hangen op een achterstand van rond de tien punten. Elke demarrage werd vakkundig gepareerd en alles leek te lopen, zoals het in theorie zou horen binnen de geldende verhoudingen, die via 77-74 nog net in takt bleven.

De confrontaties tussen Leiden en Amsterdam zijn binnen een jaar uitgegroeid tot een heuse ‘burentwist', waar andere normen gelden dan gebruikelijk met als gevolg soms vreemde uitslagen. Vorig seizoen won Amsterdam in Leiden met bijna speels gemak, om anderhalve maand later in eigen huis geklopt te worden.

Eerder dit seizoen had ZZ Leiden geen kans in de Vijf Meihal (63-93), maar dat was dus geen garantie voor een ‘makkie' op deze drijfnatte donderdag. De rivaliteit tussen beide teams komt natuurlijk deels door het ruime contingent Amsterdammers in de ploeg van Ivo Boom, die zelf ook een (kort) Amsterdams verleden heeft. Bovendien kan de redacteur van het programmablad het maar niet laten om te wijzen op al die naar Leiden ‘gevluchte' Amsterdammers.

Als hij zelf aanwezig was bij deze wedstrijd, had hij kunnen ervaren waarom die jongens het naar hun zin hebben in de Sleutelstad. ZZ Leiden werd gesteund door zo'n honderd ‘Leienaars', die met speels gemak de vier-, vijfhonderd Amsterdammers overstemden en tenminste nog een beetje sfeer brachten in graftombe van Amsterdam-Zuid.

Waar de thuisploeg vocale steun ontbeerde, werd ZZ Leiden gedragen door zijn trouwe fans, die voelden dat een verrassing mogelijk was. Zeker in de laatste vijf minuten, toen eigenlijk alles wat er in de 35 minuten ervoor was gebeurd, kon worden vergeten. Een paar keer net niet de aansluiting kunnen vinden; een paar keer balverlies op vervelende momenten; Donald Wilson, die zijn vorm maar niet te pakken kreeg, het telde allemaal niet meer.

Ook niet de steun die MyGuide een paar keer kreeg van de arbiters, die wel heel gemakkelijk Vincent Krieger een opzettelijk fout gaven, een score van Nick Curtis afkeurden voor een charge, terwijl de bal ruim los was en een zuiver blok van Johan Kuijpers honoreerden met diens vierde fout. Toegegeven: Paul den Hartog stak ten onrechte drie vingers op bij een raak schot van Mick Burger en ook MyGuide mocht een paar keer vraagtekens zetten bij een call.

Maar zoals gezegd, als vijf minuten voor tijd het spel op de wagen gaat, dan telt dat allemaal niet meer. Dan kun je je achteraf alleen nog maar afvragen ‘what if...?' Want ja, wat als David Chiotti (op de foto van Gert Arkenstein tegenover Tamien Trent), die andermaal een uitstekende wedstrijd speelde, wél goed was uitgekomen bij de alley-oop van JS Nash? En wat als de noodzakelijk fouten in de slotminuut niet waren gemaakt op Trent en Roberts, die spatzuiver hun vrije worpen namen, maar op iets mindere schutters? Dat laatste was overigens niet alleen een zaak van ZZ Leiden, want MyGuide weet heus wel wie de bal moet krijgen in zo'n situatie.

Toch moeten de zenuwen MyGuide-coach Arik Shivek door de keel zijn gegierd, terwijl hij na een minuutje in het vierde kwart ontspannen achterover leek te kunnen gaan leunen. Leek, want het jasje ging uit en nerveus werden een verdedigende speler en een meer aanvallend ingesteld type bij elk fluitsignaal gewisseld. Tot zijn ontzetting zag hij hoe bij ZZ Leiden bijna alles lukte en zijn mannen fout op fout stapelden.

Een paar keer leek het voorbij. Op 74-69 bijvoorbeeld, maar JS Nash zorgde voor de aansluiting. Even later leken de vrije worpen van Jeron Roberts de deur voor ZZ Leiden te sluiten, maar een miraculeuze driepunter van Mick Burger zette die deur weer open. Zelfs toen er nog maar 5.6 seconden op de klok stonden kreeg Leiden nog een kans, maar de driepunter van de wat wegslippende JS Nash haalde het niet.

ZZ Leiden verdiende het applaus van de fans voor een stukje onverzettelijkheid en doorzettingsvermogen dat vertrouwen geeft voor de toekomst.

JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten