De laatste weken voelde ik een drang om eens wat dingen op papier te zetten over dit seizoen. We zijn nu over de helft en we doen het sportief helemaal niet onaardig. Uiteraard zijn we boven verwachting gestart en vielen daarna ver terug. Gelukkig zijn we toch weer op onze benen terecht gekomen en zijn we verder gelopen. Het gaat nog steeds met vallen en opstaan, maar het team begint beter te worden en bovenal slimmer.

Ik denk dat het aantrekken van Donald Wilson precies hetgeen was, wat wij als ploeg nodig hadden. Donald is één van de beste verdedigers van het team en behoort in die klasse ook bij de beteren in Nederland. Aanvallend begint hij ook steeds beter zijn vorm te vinden, maar net zoals het hele team is hij erg jong en zal hij ook best een terugval kunnen krijgen. En daar zit hem nu net de kneep. Onze ploeg speelt soms heel volwassen, maar soms ook kinderlijk eenvoudig. Spelers wisselen puike prestaties af met slechte wedstrijden. Dat hoort bij de leeftijd en bij het groeiproces waar we inzitten.

Gelukkig beschikken wij over de beste supporters van Nederland. Tenminste dat vind ik. Uiteraard zijn er veel clubs in Nederland waar het gezellig is en mensen net zo een warm hart hebben als onze supporters. Maar de band tussen spelers en publiek in Leiden vind ik ongekend. Ik beschouw ons altijd als Feyenoord-publiek. Wellicht schrikt nu een aantal supporters, maar ik bedoel te zeggen dat de supporters ook met een glimlach naar huis kunnen gaan na een nederlaag. Als de ploeg maar met bloed, zweet en tranen de lijnen van het veld heeft opgesnoven. Ook dat gaat gepaard met vallen en opstaan, maar ik merk dat het beter aan het worden is. Was het tegen Zwolle onder de maat, tegen Rotterdam was het vechtbasketball er wel en het publiek genoot. Zo ook tegen Nijmegen voor de beker. Ik zit met een blocnote op de bank, laptop op de schoot de analyse te schrijven na de verloren wedstrijd tegen Nijmegen als ik opeens massaal het gehele publiek hoor zingen: "Sta op als je voor Leiden bent". Ik heb het denk ik wel tien keer teruggespoeld. Natuurlijk krijg je best zoiets mee in de wedstrijd, maar niet de impact ervan. Nu was het zo indringend en zo mooi dat ik er een brok van in mijn keel kreeg. Het was werkelijk prachtig om de onvoorwaardelijke steun richting mijn ploeg te zien gaan. Zo puur en natuurlijk al die supporters, die fan zijn geworden!

En dan natuurlijk het absolute hoogtepunt van het seizoen tot nu toe, de wedstrijd tegen de Capitals. Hoe sport kan verbroederen! Fans, die allemaal gek zijn van het spelletje, samen zingend op de tribune. Het leek wel Zuid-Europees basketball. Helaas, wij verloren en dat is balen voor ons en de ploeg, maar onze geliefde sport won! Ondanks dat mensen het nodig vonden de spelersbus van Hanzevast en de auto van mijn assistent-coach te vernielen. Sport is plezier en sport is emotie, maar blijft ook slechts sport. Blijf thuis, als je je emoties niet kunt bedwingen. Toch overwon de sfeer het negatieve. Wel wil ik Ton Boot en de spelers excuses maken voor het voorval.

Terug naar ons publiek! Het motiveert ons alleen maar extra om nog harder te werken en ons huiswerk nog beter te doen. Want een deel van de schrijvende pers en sommige collega-coaches schrijven ons naar beneden als team en publiek. Dat is niet terecht. Sterker nog, het is een belediging van de eerste graad.

ZZ Leiden is van het publiek en blijft van het publiek. Ik hoop dat we nog vele malen met elkaar zullen opstaan! Ook alle vaste supporters bij de uitwedstrijden en op het forum met daarbij de steunbetuigingen richting Mick. Dat is heel warm en iedereen bedankt daarvoor!

Ivo Boom, hoofdcoach

Meer nieuwsberichten