LEIDEN - Ivo Boom wist na afloop eigenlijk niet goed wat hem het meest dwarszat: de nederlaag tegen EiffelTowers (89-97) of het feit dat zijn collega-coach Randy Wiel het bestond om minuten na de wedstrijd, gewoon op het veld, het telefoonnummer te vragen van Donald Wilson. Dat deed Wiel natuurlijk niet zó maar. De competitie gaat zijn beslissende fase in, maar sommigen kijken al vooruit naar het volgende seizoen.

Boom wees Wiel bij de persconferentie heel subtiel op deze verwerpelijke actie, maar de coach van EiffelTowers verblikte of verbloosde niet. Mogelijk begreep hij zelfs de toch duidelijke opmerking van Boom wel niet. Misschien heeft het ook wel te maken met de situatie, waarin de beide teams zich nu bevinden. EiffelTowers probeert nog wel derde te worden, maar veel maakt het natuurlijk niet uit. Zorg en Zekerheid is nog altijd in een keiharde strijd met Upstairs gewikkeld om de laatste playoff-plek.

Er was uiteraard hoop en vertrouwen dat het nu eindelijk een keertje zou lukken om EiffelTowers, dat alle tien voorgaande confrontaties won, te verslaan. Dat zou - met wellicht een nederlaag van Upstairs donderdag in Zwolle - voor een rustig einde kunnen zorgen van de reguliere competitie. Maar het lukte weer niet en dus zit het erin dat de beslissing over plek acht weer gaat vallen op de laatste speeldag van de gewone competitie.

Voor ZZ Leiden zou dat een bekende ontknoping zijn. Vorig jaar - in het debuutseizoen - ging het ook zo en kwam er een mirakel aan te pas (winst in Weert en verlies van Aris tegen Matrixx) om de achtste plaats te bereiken. Zo'n ontknoping zou ook nu zo maar kunnen met Landstede-ZZ Leiden en Aris-Upstairs op de laatste dag.

In het begin van de wedstrijd tegen EiffelTowers liep het niet zo lekker. Zonder Nick Curtis, wiens enkel twee keer zo dik is als normaal, maar weer met Vincent Krieger en de vrijwel volledig herstelde Frank Schaftenaar, had ZZ Leiden vooral last van Travis Young. De watervlugge Amerikaan is ogenschijnlijk helemaal hersteld, al zijn zijn knieën flink ingepakt. Hij maakte het eerste verschil met vijf punten op rij (9-15) en gaf zijn ploeg ook wat lucht op de grens van het eerste en tweede kwart: 16-22.

Het tweede kwart van ZZ Leiden is de laatste tijd een paar keer niet om over naar huis te schrijven geweest. Maar dat was het dit keer wél. Met name van de fel verdedigende Steve Ross en helemaal van Donald Wilson, die werkelijk super speelde in die fase van de wedstrijd. Een driepunter van Wilson en een knappe score van Ross op een out-of-bounds pass van Krieger zorgden voor een gelijke stand (28-28).

En ZZ Leiden ging door. Weer Wilson met vier punten op rij en Johan Kuijper zorgden voor 36-31 en het dak ging eraf in de Vijf Meihal, die natuurlijk weel bomvol zat. Het verschil werd zelfs maximaal zeven, omdat Wilson de bal ontfutselde aan de knoeiende Brandon Griffin en in één run doorstoof naar de andere kant. Het is dat arbiter John van Dam opzichtig blunderde door een score in tweede actie van Darrell Tucker goed te keuren, anders was het verschil nog groter geweest.

Maar in de vorige thuiswedstrijd tegen EiffelTowers, een paar weken geleden pas, was al duidelijk geworden dat je de Bossche ploeg niet zó maar onderuit haalt. Randy Wiel beschikt over een groep topspelers, die stuk voor stuk hun neus aan het venster kunnen steken en een wedstrijd een andere wending kunnen geven. En dat gebeurde nu ook. Kees Akerboom is de naam. ‘Junior', wordt er vaak achter gezet, maar dat is volstrek overbodig. Akerboom is een grote, heeft die verwijzing naar zijn vader niet meer nodig en bewees dat met een serie fraaie scores, waarmee elke actie van ZZ Leiden werd geneutraliseerd.

ZZ Leiden liet in die fase een aantal mogelijkheden liggen en zag EiffelTowers voorbij komen. Gevolg was dat de vierde periode moest worden begonnen met een achterstand van negen punten (60-69) en er lag dus een flinke kluif te wachten. Leiden vocht voor wat het waard was, voorgegaan door David Chiotti (foto Peter Looijen), die werkelijk een dijk van een wedstrijd speelde. Maar wat de ploeg ook deed, elke actie kreeg een antwoord van EiffelTowers en dus bleef het verschil maar hangen rond de tien punten.

Af en toe werd het wat minder, maar bij een punt of vijf zette EiffelTowers het verkeerslicht weer op rood. Er restte ZZ Leiden tenslotte niets anders dan fouten maken om de klok te stoppen. Dat kostte Chiotti een volle strafkaart, maar leverde hem terecht ook een ovatie op van de fans. Probleem is dat als een ploeg vrijwel alle vrije worpen in de wedstrijd heeft gemaakt, je niet weet op wie je de fouten moet maken. Normaal de minste schutter van de lijn, maar als die er niet is...

Het was in elk geval niet Dean Oliver, die in de laatste minuten vier keer mocht aanleggen en even zo vaak raak schoot. Intussen tikten de seconden weg tot het duidelijk was dat er niets meer te halen was voor Leiden en dat daarmee het ‘Zwolle-scenario' aan de horizon verscheen.

JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten