Bericht
Anicia Haasbroek, van dweiler tot coördinator
Na het vertrek van Dylan Gouwentak als coördinator bij ZZ Leiden, was er een vacature ontstaan. Op verzoek van de club heeft de 17-jarige Anicia Haasbroek deze functie nu op zich genomen. “Omdat ik als rechterhand van Dylan al heel met hem had samengewerkt, heeft de club mij gevraagd of ik dat wilde doen. Zo ben ik binnen vier jaar best wel snel coördinator geworden”, stelt Anicia.
Hoewel Anicia oorspronkelijk uit Zoetermeer kwam, voelt ze zich een getogen Leidse. Momenteel studeert ze lifestyle sport en beweging aan het ROC Mondriaan in Delft. Daar volgt ze de studies rond bewegingscoördinator. Verder doet ze acrogym bij Gymsport Leiden, maar ook aan groepsspringen. Zo is ze trainster voor peuters, kleuters en de recreatie damesgroep. Ook is Anicia trainster van het Da Vinci Demoteam.
Aan basketbal als sport heeft ze nooit gedaan. “Het was bij mij de gymsport die mij het meeste aansprak. Ik doe al 10 jaar aan acrogym, turnen, maar ook aan dansen. Basketbal heb ik wel op de middelbare school gekregen en nu met mijn studie doen we het ook vaak. Dan ben ik toch de enige die de regels een beetje weet, maar zelf kan ik niet basketballen hoor. Ik sta liever aan de kant.”
Mensen met shirtjes
Jaren geleden vroeg haar vader, die destijds voorzitter was van Gymsport Leiden, of ze niet een keer mee wilde gaan naar ZZ Leiden, waar Gymsport Leiden demonstraties gaf. “Ik ging steeds vaker met hem mee. Ik vroeg hem in de auto wie toch die mensen waren met die shirtjes die langs de kant altijd helpen. Dat vond ik wel leuk. Mijn vader bracht me toen in contact met Greet Spetter, die toen nog coördinator was. De volgende wedstrijd had ik ook zo’n shirtje aan.”
Anicia kwam net voor het einde van het eerste BNXT-seizoen, nu vier jaar geleden, als vrijwilliger binnen bij ZZ Leiden. Omdat ze pas 13 jaar was, mocht ze nog niet veel doen, behalve dweilen. “Ik vond alles prima”, voegt Anicia, die als bijbaantje in de keuken bij Brasserie Buitenhuis werkt, toe. Totdat men inzag dat ze wel wat meer zou kunnen. Anicia werd gepromoveerd tot steward. “Je moet dan zorgen dat alles klaar staat voor de wedstrijd, dat alles geregeld is en dat de spelers veilig het veld op kunnen.”
Stap naar coördinator
Bij de overstap naar 1574 werd Dylan, samen met Paul Coster, aangesteld als coördinator. Afgelopen seizoen stopten beiden daarmee. Anicia werd naar voren geschoven. Op de vraag of ze met 17 jaar niet te jong was voor deze functie, geeft Anicia toe dat dit inderdaad best jong is. “Dylan was pas 22 toen hij coördinator werd en hij had daarvoor al jaren bij ZZ Leiden gewerkt. Ik denk wel dat ik het kan, want anders had ik het ook niet gedaan. Door de mensen om mij heen en met ondersteuning van mijn familie moet ik dit kunnen. Het zit echt in mij om dit te regelen.”
Wedstrijddag
Zo’n wedstrijddag duurt voor Anicia behoorlijk lang. Als ze op zaterdagochtend klaar is met les geven, gaat ze meteen door naar 1574. Daar is ze dan rond half één. “Dat is best wel vroeg voor een wedstrijd die om 20.00 uur begint. Meestal ga ik dan of voor school wat dingetjes afmaken of ik ga de mails beantwoorden voor ZZ Leiden.” Rond half vier komen de vrijwilligers binnendruppelen. “Dan is het tijd om twee uur lang keihard te werken. Het opbouwen van de vloer wordt door veel mensen onderschat. Zo’n vloerplaat weegt 20 kilo. In een rij zitten 40 tot 50 platen en dan moet je bedenken dat we wel heel wat meer rijen moeten leggen.”
Meestal is een aparte vloerploeg. Als er mensen genoeg zijn, gaat Anicia zich op andere taken richten. Zoals zorgen dat de pers een eigen plekje heeft, dat de baskets op het veld komen, dat er sfeer in de hal is, dat de vlaggen staan en dat er eten en drinken is voor de vrijwilligers. Als er te weinig vrijwilligers zijn om de vloer te leggen, steekt Anicia zelf ook de handen uit de mouwen.
Voor aanvang van de wedstrijd geeft Anicia alle vrijwilligers een briefing van wie waar gaat zitten. “In de Vijf Meihal kon je makkelijk vanaf de tribune op het veld komen. Dan moesten we van tevoren goed bedenken wie op een bepaald hoekje zou gaan staan. Nu hebben we een groot beveiligingsteam dat ons helpt bij de wedstrijden. Daar heb ik dan ook een briefing mee over hoe we de wedstrijd gaan doen. En dan is het tijd om te spelen.”
Daarmee zit het werk van Anicia er nog niet op. Tijdens de wedstrijd houdt ze alles in de gaten. “Als er een spelletje is, zorgen we dat al het materiaal klaar ligt. In de pauze zorgen we dat spelers veilig het veld af kunnen komen en ook weer terug op het veld kunnen komen. Als er groepen voor foto’s zijn, moeten die begeleid worden, zodat de spelers ook weer snel het veld af kunnen.”
Wens voor groter vrijwilligersteam
Als de wedstrijd gespeeld is en het publiek de hal verlaten heeft, dan wordt de vloer weer afgebroken en de baskets worden weer opgeruimd. “Zeker als je met weinig mensen bent, dan maak ik hier makkelijk een dag van zo’n twaalf uur. Ik vind het belangrijk dat we in de toekomst een nog groter vrijwilligersteam kunnen maken. Vrijwilligers zijn je harde kern. Met veel handen wordt het werk lichter. En echt, het is hartstikke gezellig.”
Vrijwilliger zijn, dat zit echt in het bloed van Anicia. Zo deed ze dat al voor de Stichting Sport en Beeld, bij de Drijvende IJsbaan, bij Gymsport Leiden en de Leiden Marathon. “Als je de dochter van een Haasbroek bent, dan moet je altijd wel een handje kunnen helpen”, zegt Anicia lachend. Soms krijgt ze de vraag wat ze voor het werken bij ZZ Leiden terugkrijgt. “De nieuwe generatie staat er nou niet bepaald bekend om dat ze heel graag vrijwilligerswerk doet. Heel veel willen er geld voor terug hebben. Het maakt mij niet uit of je er geld voor krijgt of niet, als ik maar andere mensen kan helpen Dat voelt voor mij goed. Maar ik krijg er ook plezier voor terug en het is een leuk netwerk. Het maakt niet uit waar je vandaan komt, je houdt allemaal van basketbal. Als er uitwedstrijden zijn, ga ik ook met liefde mee om te kijken.”
Liefde voor K&G
ZZ Leiden staat hoog op haar persoonlijke ranglijst. Nog boven werken. Toch heeft ze nog een andere grote liefde, namelijk K&G. Vrijwel alle mannen uit haar gehele familie hebben wel bij de Leidse show- en marchingband gezeten. Haar oudste oom zit er nog steeds bij. “Het is ook zo’n community. Ik wilde dat ook, maar er mochten alleen maar mannen bij. Ik ben wel met K&G opgegroeid. Het is een belangrijk deel van mijn leven, al doe ik het zelf dan niet. Het staat wel een beetje op dezelfde hoogte als ZZ Leiden. Het is zo mooi om te zien hoe je met muziek mensen kunt samenbrengen. Dat zie je ook met basketbal. Daar worden ook mensen samengebracht en er ontstaan vriendschappen.”
Russische naam
Weinig mensen in ons land gaan door het leven met de naam Anicia. De zaalcoördinator van ZZ Leiden snapt dat wel. “Anicia is een Russische naam. Ik ben namelijk half Russisch. Mijn moeder is geboren in Rusland en hierheen gekomen voor mijn vader. Wel op voorwaarde dat eventuele dochters een Russische naam zouden krijgen die je wel op z’n Nederlands kan uitspreken. Dat geldt voor mijn vijf jaar oudere zus Aliena en mijzelf. We mogen onze cultuur niet vergeten.”
Voor corona ging het gezin zeker eens in de twee jaar naar Rusland, en dan meteen voor zes weken. In deze periode is het heel erg lastig om naar Rusland te gaan. “Ik heb daar nog familie wonen en heel veel vriendinnen. Ik spreek vloeiend Russisch, en Nederlands. Ik mis het wel nu we niet meer gaan. Het is toch een stukje van jezelf. Het tienjarige meisje is daar nog steeds. Ik heb nog fijne herinneringen als ik daar in de zomer was. Dat is zeker een gemis, maar gelukkig kunnen we videobellen. Niettemin voelt Leiden als mijn thuis!”
